ورود نمونه یک سیارک به زمین در ماه سپتامبر
تاریخ انتشار: ۱۲ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۳۲۱۶۵
اُسیریس-رِکس(OSIRIS-Rex)، اولین ماموریت بازگشت نمونه سیارکی ناسا، در ماه اکتبر سال ۲۰۲۰ از صخره فضایی «بنو»(Bennu) نمونهبرداری کرد و اکنون در مسیر بازگرداندن آن نمونه به زمین هفت سال پس از پرتاب است.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از اسپیس، در حالی که این کاوشگر مسیر بازگشت خود در فضا را طی میکند، تیمهای روی زمین در حال آماده شدن برای فرود نمونههای سیارک بنو در روز ۲۴ سپتامبر(دوم مهر ۱۴۰۲) در صحرای یوتا هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، کپسول حاوی نمونه از وسیله نقلیه اصلی جدا میشود و در ساعت ۱۰:۴۱ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی(۱۸:۱۱ به وقت ایران) وارد جو زمین میشود. این کپسول برای مقاومت در برابر گرما و تلاطم ناشی از ضربهی ورود ساخته شده است. انتظار میرود که کپسول تقریباً در ساعت ۱۰:۵۴ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی(۱۸:۲۴ به وقت ایران) فرود نسبتاً نرمی داشته باشد.
در حالی که تنها شش ماه به پایان کار باقی مانده است، خدمهی ناسا کاری را انجام میدهند که در آن بهترین هستند. آنها برای بازیابی این نمونهی تقریبا ۲۵۰ گرمی تمرین میکنند تا اطمینان حاصل کنند که نمونهی سیارک بنو به هیچ عنوان آلوده به میکروبهای زمینی نمیشود.
مایک مورئو(Mike Moreau)، معاون مدیر پروژه در مرکز پروازهای فضایی گادرد ناسا در گرینبلت، مریلند، میگوید: هنگامی که کپسول نمونه فرود آمد، تیم ما به سرعت آن را بازیابی میکند و آن را به یک اتاق تمیز موقت میرساند.
دانشمندان به نمونههایی از سیارک بنو و سیارکهایی مانند آن علاقهمند هستند، زیرا پتانسیلی برای جا دادن سرنخهایی از فرآیندهای تشکیل سیارهها و همچنین به طور بالقوه، شواهدی مولکولی از پیشسازهای حیات در خود دارند. نمونههای شهاب سنگی که روی زمین یافت میشوند برای این نوع تحقیقات تا حدودی مفید هستند. مواد سیارکی جمعآوریشده در فضا عاری از هرگونه آلودگی زمینی بوده و حاوی ذراتی کوچکتر از آنهایی است که در شهابسنگهایی که از جو سیاره ما عبور میکند، وجود دارد.
تیمهای ناسا برای محافظت از نمونههای بنو در برابر هرگونه مهاجم زمینی اقدامات گستردهای انجام میدهند و مطمئن میشوند که آنها به خوبی جمعآوری میشوند. طی شش ماه آینده، خدمه ناسا و شرکت فضایی لاکهید مارتین روشهای گام به گامی را برای بازیابی و انتقال نمونه اسیرس-رکس از یک منطقه به مساحت ۵۹ در ۱۵ کیلومتر در داخل ملکی متعلق به وزارت دفاع آمریکا در صحرای یوتا به مرکز فضایی جانسون ناسا در هیوستون انجام میدهد.
پس از فرود، کپسول به یک اتاق تمیز متحرک منتقل میشود، جایی که متخصصان سپر حرارتی و نمای بیرونی محافظ کشتی را باز میکنند تا ظرف مهر و موم شده حاوی مواد بنو را خارج کنند. نمونههای زمینی نیز از محل فرود اسیرس-رکس برداشته میشود تا در برابر هرگونه خطر آلودگی در هنگام فرود مورد آزمایش قرار بگیرد. پس از انتقال به مرکز فضایی جانسون، یک فرآیند دقیق برای باز کردن آن انجام میشود.
پس از باز کردن بستهبندی، یک چهارم از مواد بازیابی شده در اختیار محققان قرار میگیرد. ناسا میگوید که باقی مواد برای سایر دانشمندان در حال حاضر و نسلهای آینده حفظ خواهد شد.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: سیارک بنو ، اسیرس رکس
منبع: ایران اکونومیست
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۳۲۱۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصویر روز ناسا: تلسکوپهای کمکی زیر آسمان پرستاره جنوب
با وجود شباهت به R2D2، ربات محبوب جنگ ستارگان (Star Wars)، این سه سازه هیچ ارتباطی به دنیای خیالی جرج لوکاس یا رباتهایی که میشناسید، ندارند. این سازهها در رصدخانه پارانال واقع در صحرای آتاکامای شیلی قرار دارند و تلسکوپهای کمکی 1.8 متری را جای دادهاند. تلسکوپهای کمکی برای تداخلسنجی مورداستفاده قرار میگیرند و به کمک ۴ تلسکوپ ۸ متری VLT میآیند. جهت تداخلسنجی، نور هر تلسکوپ با سیستمی از آینهها در تونلهای زیرزمینی هدایت میشود تا در نقطه کانونی مشترکی به هم برسند.
تداخلسنجی، تکنیک خلاقانهای است که در آن، نور گردآوریشده از چند تلسکوپ کوچک با هم تداخل داده میشود تا تصویر تلسکوپ بسیار بزرگتری که قطر آن با بیشترین فاصله بین تلسکوپهای کوچک برابری میکند، شبیهسازی شود. البته همانطور که انتظار دارید، این تکنیک فقط برای اجرام نسبتا پرنور قابل استفاده است، اما تفکیک بسیار بالایی را به ارمغان میآورد.
در حال حاضر، ۴ تلسکوپ کمکی (AT) عملیاتیاند؛ هرکدام مجهز به انتقالدهندهای است که تلسکوپ را در امتداد مسیرهای ازپیشتعیینشده حرکت میدهد و با فراهم آوردن چینشهای مختلف در ترکیب با تلسکوپهای ثابت ۸ متری، تداخلسنجی را در ابعاد مختلفی امکانپذیر میکند، بهطوریکه در بهترین حالت تصویری متناظر با تلسکوپ ۲۰۰ متری تهیه میشود.
بر فراز این سه تلسکوپ کمکی، ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک را میبینید، کهکشانهای اقماری راهشیری که بهترتیب ۱۷۰هزار سالنوری و ۳۰۰هزار سالنوری با ما فاصله دارند. ستارگان شباهنگ و سهیل نیز که بهترتیب روشنترین ستارگان شبهای زمین به شمار میروند، در این تصویر دیده میؤوند.
تابش سبزرنگی که بر فراز افق میبینید، «هواتاب» نام دارد. جو زمین در طول روز، گرم میشود و پس از غروب خورشید و کاهش دما، این انرژی اضافی را به شکل تابش سبزرنگ ضعیفی منتشر میکند که هواتاب خوانده میشود. با گذشت پاسی از شب، هوا نیز خنک میشود و هواتاب، ناپدید میشود. صحرای آتاکاما در ارتفاع بیش از ۵۰۰۰ متری از سطح آبهای آزاد، پشت دیواره رشتهکوه آند در آمریکای جنوبی (شیلی) واقع شده و یکی از بهترین مناطق رصدی زمین به شمار میرود.
اعتبار تصویر و حق چاپ: یوری بلتسکی، رصدخانه کارنگی لاس کامپاناس، پروژه جهان در شب (TWAN). برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
منبع: تصویر روز ناسا
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902786